สัปดาห์นี้ต้องส่งการบ้าน 8 กิโลเมตร แต่ข้าพเจ้าอัดไป 12 กิโลเมตร (ตามแผนซ้อมของตัวเอง) วันนี้บอกได้เลยว่าเป็นการวิ่งที่ทรมานที่สุด เริ่มวิ่งตั้งแต่ 6 โมง แดดไม่มี แต่อากาศอบมาก ไม่มีลมพัดเลย ฟ้าครึ้มเหมือนฝนจะตก พอเข้ากิโลที่ 6 ท้อแท้สุดๆ อยากเลิกวิ่งเดี๋ยวนั้น ขาไม่มีแรง เหนื่อย ยิ่งวิ่งก็ยิ่งคิด ยิ่งคิดก็ยิ่งท้อ ต้องต่อสู้กับจิตใจตัวเองไม่ให้ยอมแพ้ พอเข้ากิโลที่ 7 ก็ยังร้อน เหนื่อย เหมือนเดิม แต่ความคิดเปลี่ยนเป็น มาแล้วครึ่งทาง ทนต่ออีกหน่อย เดี๋ยวก็จบ ก็วิ่งบ้าง เดินบ้าง จนครบ 12 กิโล บอกได้คำเดียวว่า สะบักสะบอมอีกแล้ว (วันนี้กระหายน้ำมาก แทบจะกินทุกๆ 1กิโล ต้องถือขวดน้ำวิ่งไปด้วย เมื่อยก็เมื่อย แต่ก็ต้องอดทน)
หลังวิ่งจบหิวข้าวมากๆ หิวจนแสบใส้ ดีที่เตรียม ขนมปังโฮลวีท กับไข่ต้ม ติดรถไป ซัดน้ำเข้าไปอีกครึ่งลิตร กลับถึงบ้านกินข้าวอีกทัพพีนึง ตกกลางวันก็นอนอีก รู้สึกว่าหมดแรงและล้าไปทั้งตัว
นี่เพิ่งจะกิโลที่ 12 ท้อซะขนาดนี้ กว่าจะถึงกิโลที่ 21 กับ 42 ไม่อยากจะนึกเลยว่าจะพาตัวเองไปจุดนั้นไหวมั๊ย
0 ความคิดเห็น :
แสดงความคิดเห็น